Samuel Adam Vaughan

Jeden z trójki rodzeństwa. Syn pilota wojskowego i lekarki. Zdolny chłopak, który ukończył szkoły z bardzo dobrymi wynikami. W młodzieńczym życiu, miał swoje wzloty i upadki, w ocenach i miłości, lecz nie poddawał się i szedł do przodu.
Ukończywszy dziewiętnaście lat, wraz z rodziną musiał przeprowadzić się z Birmingham (Anglia) do Auckland (Nowa Zelandia). Przeprowadzka ta była powodem przeniesienia Pana Vaughan do jednostki wojskowej w Nowej Zelandii.

Samuel zdobył nowych kolegów i koleżanki, w tym także poznał swoją miłość. Dziewczynę o rok młodszą, która przyjechała do stolicy się kształcić. Ich znajomość z każdym miesiącem kwitła w najlepsze, aż zakochali się w sobie. Niestety bez wpadki się nie obeszło, przez co musieli podjąć decyzję o wspólnym związku (w większości miał swój udział nacisk rodziców obu stron), szukaniu pracy i co ważniejsze, kontynuowaniu i ukończeniu studiów. Nie było im łatwo, a zdenerwowany sytuacją ojciec chłopaka nie ułatwiał jeszcze bardziej. Nie tak wyobrażał sobie życie syna, by przed ukończeniem studiów - zostawał ojcem.

Co się jednak stało, nie mogło zostać cofnięte. Samuel ożenił się z kobietą swojego życia, a ta po kilku miesiącach, zimą, urodziła im córkę. Poza studiowaniem informatyki, musiał też jakoś zarabiać na siebie, żonę i dziecko. Podejmował się pracy dorywczej, na zlecenia w wielu możliwych małych instytucjach. Aż nie dostał roboty półetatowej w pracowni graficznej, przyjmującej młodych studentów.

Mimo studiów i pracy Samuel nie zapominał o swojej córeczce, której starał się poświęcać dużo uwagi ojcowskiej. By i jego żona mogła ukończyć z powodzeniem swoją szkołę, brał na siebie odpowiedzialność opieki nad córką, zostając w domu. Rodzice pomagali im jedynie w wyjątkowych przypadkach opieki nad dzieckiem, kiedy oboje musieli być poza domem. A i rodzeństwo nie w tym czasie tej możliwości by zaopiekować się ich małym promyczkiem. Starali się radzić sobie samemu, nie polegając za bardzo na czyjejś pomocy. Chcieli udowodnić, że sobie poradzą. Przechodzili wiele trudności, ale wspólnie z nich także wychodzili na prostą. Oboje po studiach wyrobili sobie także pedagogikę, by móc nauczać w szkołach. Małżonka zajmowała się muzyką, w szkole muzycznej. Samuel jako informatyk, nauczał w Zespole Szkół. Coraz łatwiej szła im praca i utrzymanie domu, kiedy ich córeczka z każdym rokiem dorastała i poszła do szkoły.

Sam i jego żona zamieszkali po ślubie w Luciferum. Vaughan musiał dodatkowo zrobić sobie kurs na prawo jazdy, by łatwiej było można dostać się im do Auckland, kiedy musieli dalej studiować. Pierwszy samochód dostał od teścia. Obecny, kupił za swoje zarobione pieniądze. Dojazdy do stolicy zabierały sporo czasu, ale musieli i to przebrnąć, ponieważ w rodzinnym mieście żony - nie było wyższych uczelni. Szczęście rodzinne im się zaczęło powiększać, kiedy kobieta po pięciu latach od urodzenia córki, wydała na świat kolejne ich potomstwo - bliźniaczych synów.

Kurs strzelania z broni palnej zrobił podczas studiów. Ojciec miał dla niego wizję innej przyszłości niż informatyka. Liczył iż młody Vaughan zostanie policjantem, wojskowym, co by nawet dałoby się jego pasję wcisnąć w zawód mundurowy. Niestety, mimo przejścia pozytywnie testów, Sam nie czuł w sobie tej chęci by zmieniać drogę życiową. Ojciec musiał się z tym pogodzić.

Hakerstwem zaczął interesować się po ukończeniu szkoły, poważnym już pracowaniu i zarabianiu większych pieniędzy (jak na zarobki nauczyciela). Potrzebował nowych umiejętności i dalszego rozwijania się. Ukończył potrzebne dodatkowe kursy, z drugiej strony zabezpieczając się, gdyby czasem zmuszony był zakończyć swoją pracę jako nauczyciela i pójść dalej. Choćby na administratora sieci.

Ostatnie lata w jego życiu zmieniły się na gorsze. Nie rozumiejąc dlaczego, po dziesięciu latach małżeństwa, jego relacje z żoną zaczynały się pogarszać. Próbował ją zrozumieć, ale ona niczego nie ułatwiała. Zmieniła się nagle po powrocie ze wspólnego koncertu i kolacji w restauracji, na których byli oboje we wspomnianą ich okrągłą rocznicę ślubu. Trwało to do czasu, aż dowiedział się iż ma ona innego. Bogatszego? Trudno powiedzieć, co w nim widziała. Sam raz go tylko na oczy z nią widział. Kobieta zostawiła go i ich dzieci. Ciężko było im pogodzić się z zaistniałą sytuacją. Samuel naiwnie myślał, że żona do niego wróci. Zamiast niej, rok później otrzymał od żony adwokata papiery rozwodowe. Podczas rozpraw, dzięki pomocy swojego zaprzyjaźnionego prawnika, udało mu się wywalczyć pełne prawa do opieki nad dziećmi. Zaś wizy otrzymała jego była już żona. Nie było łatwo, ale los zlitował się widocznie nad nim. Nie zmienia to faktu, że został samotnym ojcem wychowującym trójkę dzieci.

W ciągu mijających czterech kolejnych lat, powoli życie się układało na lepsze. Do momentu kolejnej tragedii w jego życiu, jakim było zaginięcie jego córki. Młoda nastolatka nie wróciła do domu po szkole. Obdzwonił nie tylko placówkę edukacyjną, ale wszystkich jej znajomych a także zmuszony był odezwać się do byłej żony w tej sprawie. Rozmyślając, czy aby do niej nie pojechała. Nikt jednak nie miał pojęcia, gdzie podziewała się dziewczyna. Nawet poszukiwania przez policję, nie przynosiły zadowalających rezultatów. Załamany kolejną stratą w życiu, nie dopuszczał do siebie myśli, że jego dziecko mogłoby już nie żyć. Codziennie mimo wpatrywania się w butelkę alkoholu, nie otwiera jej. Z nadzieją, że jego córka wróci. Odnajdzie się. Wierzył w to. Teraz większą uwagę skupia na tym, by jego synowie nie podzielili jej losu. Codziennie nie tylko zawodzi ich do szkoły (w której sam również pracuje), ale i zabiera ich do domu.